تنهایی

تنهایی عین سرما دراه رخنه می کنه.قبلا فکر می کردم قابل حله. ولی عجیبه.همه دور و برت هستند،می ری بیرون،حرف می زنی ولی عجیب تنهایی.سر میز غذا می شینی و با زبون الکن انگیلیسی حرف می زنی یه هو می بینی که هرکی داره به زبون مادریه خودش فکر می کنه.نه گذشته مشترکی داری نه فرهنگ مشترکی.توضیح دادن رفتارات ،خسته کننده است.چقدر احساس دوری می کنم...چقدر از خونه دورم.احساس می کنم با یک قلاب سنگ پرت شدم
نه دلم می خواد مثل اینا شم نه دلم می خواد باهاشون فرق کنم
نه دلم می خواد محدودیت داشته باشم نه دلم می خواد بی قید باشم

من برای اینا عجیبم اینا برای من
تنها شدم