نرود ميخ آهني در سنگ

براي مهشيد كه سعي مي كنه من و درست كنه.

شراب مرد افكن در جام هواست
شگفتا
كه مرا
بدين مستي
شوري نيست

-------------------
واسه دوستايي كه مي گن به روز رساني كن.من چون حال ام خوبه نمي نويسم.ولي اينم چيزيه ها, همه وقتي ناراحت هستند به فكر نوشتن مي افتند.مثل شاعرها و نويسنده هاي رمان ها.حتما يه شكست عشقي يا افسرده گي چيزي داشتند كه تونستند اثر هاي احساسي و دردناك بنويسند.
-------------------
الان دل ام خواست كل شعر رو بنويسم.هم واسه اين كه خيلي اين شعر رو دوست دارم هم واسه اين كه ياد شاملوي عزيز هم كرده باشيم و هم اين كه فكر مي كنم با من سازگاري داره.

سين هفتم
سيب سرخي ست
حسرتا
كه مرا
نصيب
از اين سفره سنت
سروري نيست.

شراب مرد افكن در جام هواست
شگفتا
كه مرا
بدين مستي
شوري نيست

سبوي سبزه پوش
در قاب پنجره
آه
چنان دورم
كه گويي جز نقش بي جاني نيست

وكلامي مهربان
در نخستين ديدار بامدادي
فغان
كه در پاسخ و لبخند
دل خنداني نيست

بهاري ديگر آمده است
آري
اما براي آن زمستان ها كه گذشت
نامي نيست
نامي نيست