هوا

هوا اگه نباشه می میریم ولی هیچ وقت بهش فکر نمی کنیم.بعضی از رابطه ها به هوا تبدیل می شن،عوامل مهم زندگی ، مثل خانواده،عشق و دوستان قدیمی ولی دیگه وجودشون رو حس نمی کنیم.و به اتکای وجودشون به چیز های کم ارزش تری فکر می کنیم و درگیر چیزهای دیگه ای می شیم. شایدباید برای حس شدن تبدیل به چیزهای بی ارزش تری بشیم مثل کفش.حداقل روزانه دوبار یادشونیم و با شنیدن "چه کفش قشنگی"،"باهاش راحتی"از کجا گرفتیش" و... یادشون می افتیم و خوشحال می شیم ولی کسی نمی پرسه هوایی که نفس می کشی چه جوریه........وقتی می فهمی نیست که دچار خفه گی می شی اونوقت می خوان به زورِ وسایلِ اضافی رو به راحت کنند